ARAYIŞ

Hadi ÖNAL

Gönül gurbetini sis bürüyünce
Kendimi ararım kendi kendimde
Yalnızlık peşimden can sürüyünce
Kendimi ararım kendi kendimde

Bir dipsiz boşluğa asılır zaman
Durur dağ el-pençe fırtına yaman
Sevda kaçağından çok şeyler uman
Kendimi ararım kendi kendimde

Parçalanır şekil; renk solar, küskün
Özlemleşir; geçsin dediğim her gün
Acıtır içimi tarifsiz hüzün
Kendimi ararım kendi kendimde

Gözüm dört duvarda gezinir durur
Dört duvar, üç denklem gelir kurulur
Çözmek mi? Ne mümkün ahlar yorulur
Kendimi ararım kendi kendimde

Mahpusluk aynada saklı sır gibi
Hiçlik kulağımda tınsız yır gibi
Zihin haritamda yıl, asır gibi
Kendimi ararım kendi kendimde

Sonsuzluk lâbirent, duvar iğreti
Ateş çemberinde akrep niyeti
Son hamle harcarım kalan kuvveti
Kendimi ararım kendi kendimde

Gölgesinde yorgun düşünce hâlim
Her kopuşta bin can olur hayalim
Çöl benim içimde mecnun vebalim
Kendimi ararım kendi kendimde

Dikende gül gören göz olmak serde
Öylesi bir dert ki derman seferde
Sessizliğin sesi gömdüğü yerde
Kendimi ararım kendi kendimde

Benliğimi sarıp kuşatınca sur
Aklımı ipince bir çizgi korur
Vuslat ateş topu yakar kavurur
Kendimi ararım kendi kendimde

Aşk engel tanımaz, set var günaha
Yeter ki yönel sen, gül yüzlü «Mah»a
Hadi der: Her hücrem, yolun sabaha
Kendimi ararım kendi kendimde