GAZEL

Harun ÖĞMÜŞ

Sen gönlümü gölgen gibi ardınca yedersin,
Ben yurt ederim; nerde boyun, gölgeni sersin!

Hayran bırakırsın yürüsen servi boyunla,
Her lâhza gülistanda olur güllere dersin.

Mü’min seni elbette sever kâfir isen de;
Çok kâfiri küfrün ile sen mü’min edersin!

Gamzen acımaz öldürür, aşkınsa diriltir;
Yaktıkça kül etmez nice bir nâr-ı Sekar’sin!

Hârun; selefin, derdi, bağından yine güller;
Erbâbı olan koklasın, elden ele versin!

Vezni: mef’ûlü / mefâîlü / mefâîlü / feûlün