BU BİR HAYAT EFSÂNESİ

NİYAZKÂR (Köksal CENGİZ) niyazkar@gmail.com

Koca ömür gelip geçti,
Kıymetini bilemedim.
Gamsız kullar gülüp geçti,
Sen’siz dünya dilemedim.

Her yaş ayrı zordu bana,
«Zorda susmak» ardı bana,
Ecel dümen kırdı bana;
Nice sefer ölemedim.

Hayat sundu bin bir çile,
Bin birinde bin bir hile,
Sermayeyi verdim yele;
Rahat, huzur bulamadım.

Boşa çıktı umutlarım,
Her bir işim kaldı yarım,
Dönüp baktım bitmiş varım;
Kazançtan pay alamadım.

Sanırdım ki «koca dağ»ım,
Kuruyup çöl oldu bağım,
Çabuk geçti civan çağım,
N’etsem engel olamadım.

Yerden yere vurdu «ene»,
Hep sızıyla doldu sîne,
Heyhat! Geçti bunca sene;
Yâri hoşnut kılamadım.

Nice güzel el eyledi,
Biri beni del’eyledi,
Yaktı bağrım kül eyledi,
Ten kafeste kalamadım.

Aşk dediğin uçsuz umman,
Âşık dersen Nihan, Sümman.
Niyazkâr’ım çok hayıflan;
Ol deryaya dalamadım.

25 Aralık 2011