BAYRAMLAR O BAYRAM DEĞİL

NİYAZKÂR (Köksal CENGİZ) niyazkar@gmail.com

 

Ufkumuzdan kayıp gitmiş yıldızlar,
Neylesek bayramlar o bayram değil.
Yürekler kan ağlar, sîneler sızlar,
Neylesek bayramlar o bayram değil.

Nerde dede, nine, baba, annemiz?
Nerde amca, dayı, hala, teyzemiz?
Bir yetimhâneye dönmüş evimiz,
Neylesek bayramlar o bayram değil.

Baş tâcı büyükler kazanç yoluydu,
Damatlar, gelinler hürmet doluydu.
Oğul, kız, torunlar petek balıydı,
Neylesek bayramlar o bayram değil.

Çok çabuk yitirdik edep, töreyi,
Kurtlara yem oldu evin direği.
Bir hüzün kapladı her bir yöreyi,
Neylesek bayramlar o bayram değil.

Günler öncesinden sevinç sarardı,
Bayram telâşları tatlı yorardı.
Eş, dost akrabalar hatır sorardı,
Neylesek bayramlar o bayram değil.

Helâl dairesinde meşrû kalırdık,
Mânevî ikramla rızıklanırdık.
Aşk-ı muhabbetten çok haz alırdık,
Neylesek bayramlar o bayram değil.

Sanki can suyunun suyu kesilmiş,
Sanki coşkumuzun sesi kısılmış,
Sanki gönlümüze kilit asılmış;
Neylesek bayramlar o bayram değil.

Sanki yaban olmuş canlar cânâna,
Hangi acımıza hangi can yana?
Sanki nazar değmiş o saf îmâna,
Neylesek bayramlar o bayram değil.

Biz böyle değildik, bize ne oldu?
Bağımda güllerim açmadan soldu.
Türk-İslâm güneşi nerede kaldı?
Neylesek bayramlar o bayram değil.

Biri «Ramazan»dı, biri «Kurban»dı,
Mevlâ’dan bizlere bir armağandı.
Niyazkâr’ım, hayır şerre dayandı,
Neylesek bayramlar o bayram değil.