GİDER DEFTERİ

İbrahim ŞAŞMA ibrahimsasma@hotmail.com

 

 

Can kuşuna dar kafesim,

Sürgününden bıkıp gitti.

Kırk parçayla son nefesim,

Derûnumdan çıkıp gitti

 

Yolum uzun, vakit dardı,

Dört yanımı saran nârdı,

Nefsim ile cengim vardı;

Burçlarımı yıkıp gitti.

 

Kimi sevdim, kime yandım?

Böyle miydi hakla andım?

Şu ömrümü bitmez sandım,

Avucumdan akıp gitti.

 

Yol belliydi oysa dünden,

Bırakmazdı beni benden,

Ayrılırken rûhum tenden;

Ahvâlime bakıp gitti.

 

Zamanında karnı tokmuş,

Bilmem azmış, bilmem çokmuş,

Heybesinde yarın yokmuş;

Bir şafaktı, söküp gitti.

 

Mal boşuna, pul boşuna,

Gelmez ölüm hiç işine,

Bir ses beni, nur peşine;

«Yürü!» diye takıp gitti

 

Bezm-i Elest’ten bu yana,

Kastı vardı tatlı cana,

Kör kurşunu nefsim bana;

Her deminde sıkıp gitti.

 

Ahvâlinden beyan diye,

Gafletinden uyan diye,

Bitti artık rüyan diye;

Biri beni çekip gitti.

 

«Var»a gitsin yolu «hiç»in,

Desinler ki, kutlu göçün,

Tarlasını mahşer için;

Dünyasında ekip gitti.