GUFRAN DİYARI

Şerife Şule TESLİMOĞLU serifeteslimoglu00@gmail.com

Gökyüzüne uzanan kuru dallara baktım,
Nasıl da bekliyorlar sükûnetle baharı.
Umudun kuşlarını kollarına bıraktım,
Sarmaladı sabırla yağan yağmuru, karı.

Gülümsedi huzmeler perdeyi aralayıp,
Sakladı sonra bulut üstünü karalayıp,
Ağlattılar yetimi derinden yaralayıp;
Esti bir nebze olsun merhametin rüzgârı.

Ömür dediğin ne ki, bir göz açıp kapadın,
Ya hayırla ya şerle anılır kalan adın,
Eğer rızâ-yı bârî değil ise murâdın;
Uçurma karanlığa, güne hasret kuşları.

İşte rahmet mevsimi, işte fırsat anları,
Yaşayıp yaşatalım kadîm Ramazanları,
Bereketli kılınan nâdîde zamanları;
Beyhûde geçirmekse, değildir akıl kârı!

Şu gördüğün kuru dal, özünde filiz taşır,
Kökten gelen güzellik, zirvesine ulaşır,
İyilik yürekteyse, elden ele dolaşır;
Yerini bulduğunda, çağlar duâ pınarı.

Haydi mübârek olsun şükür eriştin yine;
Sürûr ile saâdet dolsun fakirhânene,
Şûle nasihat eder böyle kendi kendine;
Onu da rahmetiyle sarsın gufran diyarı.

 

6 Şubat 2025, Stuttgart