MUHABBET BAĞININ GÜLÜ…

MECNUN (İbrahim Hakkı UZUN)

Bütün âlemler için, rahmeti Sen’sin getiren,
Yüce dergâhına Hakk’ın, kulu Sen’sin götüren!

Sen şifâ kaynağı, bîçârelerin çâresisin,
Hakk’a yaklaşmak için, insana Hakk’ın sesisin.

Sen muhabbet bağının en güzel, en son gülüsün,
Aşk-ı bâkîye tutulmuş şakıyan bülbülüsün.

Aşk-ı Mevlâ’da, muhabbet yolunun rehberidir,
Kim muhabbetle sever, aşk ile, kardeşleridir.

Hak Teâlâ severek, âleme sevdirmiş O’nu,
Kalbe nur kaynağı kandil olarak vermiş O’nu.

Kuruyan arz’a kudûmüyle hayat serpiliyor,
O bahar hatrınadır, âleme canlar geliyor.

Biz de fermânını hep sindirerek cân özüne,
Affa lâyık olabilsek uyarak her sözüne,

En güzel örneği gündüz gece tâkîb edelim,
İki dünyâda da her an yüzümüz ak gidelim.

Yüce Mevlâm, dilerim, kalplere rikkat veresin,
Tüm gönüllerde, O cânâna muhabbet veresin.

Sen de Mecnun, Güzel’in nûruna pervâne kesil,
Yüce Mahbûb’u seven, Hakk’ı severmiş bunu bil!

Vezni: feilâtün / feilâtün / feilâtün / feilün
(fâilâtün)