USLAN EY GÖNÜL!..

HANOĞLU (Abdülaziz DUMAN)

Ömür sermayesi bitti bitiyor,
Vakit geç olmadan uyan ey gönül!..
Zaman bizi âhirete itiyor,
Kaçış yok ecelden, uslan ey gönül!..

Bilirsin ki çare yoktur ölüme,
En keskin bıçaktır hayat dalıma,
Rabbimin zikrini vird et dilime,
O anda da Hakk’ı çok an ey gönül!..

Kur’ân çağırıyor bizi felâha,
Dinlersek çıkarır bizi sabâha,
Koştukça kavuşur ruhlar salâha,
Sen de geri kalma bir an ey gönül!..

Salât ü selâmı Hak Rasûl’e sun,
Kalbin taş kesilip tutmasın yosun,
Biraz daha gayret; âşık olursun,
Edersin Allâh’ı seyran ey gönül!..

Fakat hak davetten uzak kalırsan,
Haramı-helâli saymaz alırsan,
Yatıp da huzura el boş gelirsen,
Olursun mahşerde viran ey gönül!..

Ne çıkar dünyada olsan da sultan,
Kıyâmette yoksa dizine derman!
Unutma; Allâh’ın yegâne ferman,
Yalnız O hükmeder, inan ey gönül!..

Rabbim nefsimize hiç bırakmasın,
Bizi nâr-ı cehennemde yakmasın,
Hanoğlu’nun günahına bakmasın,
Tevbe et, oluver kurban ey gönül!..