GÜLÜM BENİM…

Rıfat ARAZ

Gönül ile sırdaş oldum;
Aşk okudu dilim benim!..
Nefsi bildim, bir hoş oldum;
Arş’a yüklü dalım benim!..

«Ol!..» emriyle oldu bu can;
Olup dostu buldu bu can!..
Nedir sınır, nedir zaman?
Dosta doğdu ölüm benim!..

Duru, derin, durgun çayım;
Gerildikçe doldu yayım!..
Secdededir günüm, ayım;
İçten öte yolum benim?..

Varlık tesbih eder Yâr’ı;
Gönül ister öz diyârı!..
Kim çözmüş ki bu esrârı?
Dile gelmez hâlim benim!..

Bir ömürdür çile çektim;
Gözyaşımı söze döktüm!..
Âhım ile ne dağ söktüm;
İnler durur selim benim!..

Bir ibretle geldim başa;
Her doluşta düştüm boşa!..
Hayran oldum her bir işe;
Odda açar gülüm benim!..