DEST-İ ZAMAN
GÜNBEYLİ (Mahmut TOPBAŞLI) mahtopbasli@hotmail.com
Gönlümün aynasında, özge insan görünür…
Gülümseyen yüzümde, vird-i zeban görünür…
Sığınarak içime, beklerim gül vaktini,
Kar beyaz zirvelerden, fasl-ı hazan görünür…
Visal akar gözümden, vuslatın peşindeyim,
Ümitle beklediğim, dest-i zaman görünür…
Yüreğimde tutuşur, Keremce sevdalarım,
Şükür dolu hâlimde, ahd ü peyman görünür…
Deldiğim taş kalplerdir, Ferhat sanmam kendimi,
Mecnûn’un aşkı nerde, yerle yeksan görünür…
Coşkun ırmaklar gibi, türküler bestelerim,
Sazımdan dökülenler, şâh-ı destan görünür…
Kalbimin derûnunda, çağlayanlar coşarken,
Aklımla baktığımda, çeşm-i giryan görünür…
Ak yeleli küheylan, dörtnala koşmak ister,
Aşılacak zirveler, nâr-ı hicran görünür…
Kardelenler açarken; «Haydi!» derim kendime,
Kara kışa aldırma, gül-i seyran görünür…
Toprağa düşen tohum, köklenir can bulur da,
Yarınları müjdeli, fazl-ı devran görünür…
Yeşeren başaklarda, sevdanın izi belli,
Bir adım sonrasında, bâb-ı derman görünür…
Menzile giden yolda, çileyle barışığım,
Günbeyli’ye ufukta, azm-i umman görünür…
Mısra mısra dizdiğim, özge insan görünür…