BİR ÖLÜR, BİN DOĞARIZ!
ŞAİR : NİYAZKÂR (Köksal CENGİZ) niyazkar@gmail.com
Yıllardır süregeldi kahpe, kirli bir savaş!
Ne özümde hâl kaldı, ne de gözlerimde yaş.
Bölmek ister düşmanlar ülkemi yavaş yavaş;
Kederlenme kardeşim; bir ölür, bin doğarız!
Yurduma yan bakanın, gözlerini oyarız!
Bu millet kutsalını paraya, pula satmaz!
Hasmına amansızdır, dindaşına kin tutmaz!
Mazlumun hâmîsidir; dul, yetimi ağlatmaz!
Kederlenme kardeşim; bir ölür, bin doğarız!
Yurduma yan bakanın, gözlerini oyarız!
Tarihlere sorup da, alsınlar cevabını,
İnancım teşkil eder hükmümün esbâbını…
Mevlâ’mızdan bekleriz, cihâdın sevabını!
Kederlenme kardeşim; bir ölür, bin doğarız!
Yurduma yan bakanın, gözlerini oyarız!
Rasûl’ün Sünnet’ini düstur etsem hâlime,
Türk-İslâm nizamını, âlem hazır tâlime…
Boynumuzun borcudur, hesap sormak zalime;
Kederlenme kardeşim; bir ölür, bin doğarız!
Yurduma yan bakanın, gözlerini oyarız!
Hakk’ın dâvâsı için, yine sefer eyleriz!
Rüzgârlarla yarışır, cenk türküsü söyleriz!
Söz konusu vatansa, gerisini neyleriz?
Kederlenme kardeşim; bir ölür, bin doğarız!
Yurduma yan bakanın, gözlerini oyarız!
Ümidini yitirme, gece güne gebedir…
Bizi sinsice yıkan, «tefrika», «debdebe»dir!
Niyazkâr’ım her şehid, mânevî kitâbedir!
Kederlenme kardeşim; bir ölür, bin doğarız!
Yurduma yan bakanın, gözlerini oyarız!
1 Ağustos 2016