BAHARA ERİŞSİN BİTMEYEN KIŞIM

NİYAZKÂR (Köksal CENGİZ) niyazkar@gmail.com

 

 

Tarih sahnesine çıkmış çıkalı,
Bir türlü belâdan kurtulmaz başım.
Yürür üstümüze iti, çakalı,
Bitmez vahşîlerle çetin savaşım.

Bulunmaz Türk gibi bir asil millet,
İsterim insanlık çekmesin zillet,
Bizde izzet, düşmanlarda mezellet;
Sürer kahpelerle zorlu uğraşım.

Kin ve nefretini kusmuş tiranlar,
Sebil olmuş, sele dönmüş al kanlar,
Birer birer elden çıkmış Balkanlar;
Kefereye kalmış toprağım, taşım.

Sürgünde kırılmış ey güzel Kırım,
Doğu Türkistan’da durmaz soykırım,
Kerkük’te bağrıma düşer yıldırım;
Tebriz’de inliyor kavim kardaşım.

Bizden râzı mıdır şehid yatanım?
Bir türlü tanınmaz Yavru Vatan’ım.
Ne zaman yazılır şanlı destanım?
Siyaset, hamâset beyhûde hışım.

Kaç asır âleme nizam vermişken,
Kaç asır haşmetle hüküm sürmüşken,
Devlet üzre nice devlet kurmuşken;
Pâre pâre olmuş yaralı döşüm.

Turan illerinde çemenler berbat,
Gazze’den yükselir bir acı feryat,
Kokuşmuş vicdanlar ne kadar rahat?
Keşmir’de, Yemen’de zehirdir aşım.

Lâyık olmayanda şöhret ile şan,
Soysuzdan soysuza şerefli nişan,
Gönül coğrafyamız permeperişan;
Ecdâdımdan sonra dinmez gözyaşım.

Mazlum milletlerin hâmîsi bendim,
İhânete, isyanlara direndim,
Kahpe düşmanları îmanla yendim;
Bekler bizi soydaşlarım, dindaşım.

Niyazkâr hedefe varılmalıdır,
Türk-İslâm birliği kurulmalıdır,
İblislerden hesap sorulmalıdır!
Gerçeğe dönüşsün mukaddes düşüm,
Bahara erişsin bitmeyen kışım.