BENİ BANA BIRAKMA!

Abdullah GÜLCEMAL abdullah_gulcemal@hotmail.com 

 

 

 

Cehlimden dolayı gayet cesurum,

Rabbim; beni bana bırakma n’olur!

Her nefeste vardır bin bir kusurum,

Rabbim; beni bana bırakma n’olur!

 

Yolcuyu incittim, yolu incittim,

Çiçeği kopardım, dalı incittim,

Arıyı, peteği, balı incittim;

Rabbim; beni bana bırakma n’olur!

 

Sözlerimin hesap günü derci var,

Gözlerimin gördüğüne borcu var,

Bayrağımın dikilecek burcu var;

Rabbim; beni bana bırakma n’olur!

 

Putlar yaptım, gölgesinde vuruldum,

Çağladım bulandım, durdum duruldum,

Yolum yokuş, yüküm ağır, yoruldum;

Rabbim; beni bana bırakma n’olur!

 

Ne zaman geçtimse karşı şeride,

Nedâmet gözyaşı kaldı geride;

Muînim ol; «Haydi kulum yürü!» de,

Rabbim; beni bana bırakma n’olur!

 

Affet, yine şîrâzeden çıktım ben,

Sen bilirsin, kaç gönülü yıktım ben,

Ben benden usandım, benden bıktım ben;

Rabbim; beni bana bırakma n’olur!