KAR YAĞIYOR DÜŞLERİME!..

ŞAİR : Abdullah GÜLCEMAL

Başımı yastığa koysam,
Kar yağıyor düşlerime!..
Bir çocuk çığlığı duysam;
Kar yağıyor düşlerime!..

Bu günümde, yarınımda,
Hep dert eştim derûnumda.
İçine kendim düşerim;
Kar yağıyor düşlerime!..

Derdimi söylemem «yad»a,
Bir garibim bu dünyada!..
Ben dertsiz nasıl yaşarım?
Kar yağıyor düşlerime!..

Kar yağar, kapar yolları,
Kırar çiçekli dalları!..
Hikmeti var, der şaşarım;
Kar yağıyor düşlerime!..

Bir el olsa şöyle sıcak,
Ellerimi ısıtacak…
Donar içerim, dışarım;
Kar yağıyor düşlerime!..

Sözlerime sitem düşer,
Gözlerime mâtem düşer…
Hüzünle dolar taşarım;
Kar yağıyor düşlerime!..

Can evimde nice can var,
Gözlerde aşk, heyecan var!..
Sever, sevinir, coşarım;
Kar yağıyor düşlerime!..

Yatağımda üşüyorum,
Tutunmasam düşüyorum…
Kör, topal yine koşarım;
Kar yağıyor düşlerime!..

Görüyorum gidenleri…
Toprak yiyor bedenleri!..
Emânet bir can taşırım;
Kar yağıyor düşlerime!..

İlâç yalan, hasta doğru…
Hep yürüdüm Dost’a doğru!..
Belki budur tek başarım;
Kar yağıyor düşlerime!..

Susadım; affa, rahmete…
Sabrettim; zora, zahmete…
Keder söker, gam döşerim;
Kar yağıyor düşlerime!..

Hasretim ahh… Nurlu dağlar…
Su vermiyor karlı dağlar…
Belki yol bulur, aşarım;
Kar yağıyor düşlerime!..