GARÎBİM, BİR ÖZGE DİYÂRA DÜŞTÜM!..

ŞAİR : Rıfat ARAZ rifat_araz@yahoo.com

Yâ Rab, aklettikçe bu can seyrini;
Bir «Levh-i Mahfûz»da karâra düştüm!..
Ehl-i dil, bilmez mi sözün kadrini?
«Âlem-i Ervah»ta, ikrâra düştüm!..

Fıtrattan mı gelir bu şevk, bu edâ?
İdrake, iz‘âna sığmaz bu sevdâ!..
Ömrü, Halîl gibi eyledim fedâ;
Bu vecdin odunda, gülzâra düştüm!..

Aşka, mekân oldu gönül dergâhı;
Mesîh nefesinde, gördüm felâhı!..
Yedi nefse verdin, «Kelâmullâh»ı;
Kul oldum, bir derin efkâra düştüm!..

Sınandım mânâya, şekle, nizâma;
Dil oldum bahtıma inen makama!..
Yâ Rab, kor yüreği sardın ihrâma;
«Hak!» dedim en ince mîyâra düştüm!..

Bir «Gül»ün rengi var, içli sözümde;
Mârifet deryâsı, taşar özümde!..
Bu seyr u sülûkü, buldum izimde;
Çözdükçe esrardan, esrâra düştüm!..

Eyyûb’un sabrıyla, yol aldı bu can;
Duydum, âh u figān eyliyor devrân!..
İlâhî; «Emân ver!», «Emân ver!», emân;
Garîbim, bir özge diyâra düştüm!..

7 Ağustos 2017