A BÜLBÜL…

ŞAİR : Servet YÜKSEL servety@t-online.de

Bencileyin gurbet elde ararsın,
Hangi bağda gülizârın a bülbül…
Yüreğine dikenleri sararsın,
Kan renginde ah û zârın a bülbül…

Hicran kafesinde kanat vurursun,
Hüznün şahlanınca dîvan durursun,
Bir hasret ki erir, akar, kurursun;
Yok mu yârdan bergüzârın a bülbül?..

Pervânesi üçler, kırklar, yediler,
«Aşkın kokusunu sürmüş» dediler,
Seherde açarken görmüş dediler;
Aklı gitmiş rûzigârın a bülbül…

Bir damlacık şebneminde yitersin,
Bulutlara ağar, çölde tütersin,
Niye gidip çalılıkta ötersin?
Gece-gündüz intizârın a bülbül…

Sıla toprağına göçüp konalım,
Derviş edâsıyla dostu analım,
Cemâline cânı kurban sunalım;
Hiç solar mı lâlezârın a bülbül?..