BİR ULVÎ VEDÂ
NİYAZKÂR (Köksal CENGİZ) niyazkar@gmail.com Yine arzda tufan var, temelden sallanıyor. Yalnız milletim değil, gökler bile ağlıyor. Mehmetlerim düştükçe gazâ meydanlarında; Bayrağım göğe ağıp, toprağım nurlanıyor. Şehidler omuzlarda cennete yollanıyor. Yine kör, sağır dünya, bunu normal sanıyor. Yine nice ocaklar, kor ateşle yanıyor; Bir hilâl parıldıyor temiz alınlarında. Arş’ta melekler bile geleni kıskanıyor. Şehidler omuzlarda cennete yollanıyor. Yine zâlim tiranlar, […]
Continue reading »