Kategori: ŞİİR

Sadettin KAPLAN İçimi almıyor dışımın kabı Sustu ilk çığlığım son emelimde Hangi sesi arar ölüm mızrabı İkide bir kopan nevâ telimde?.. Bir papatya gibi açar elimde Ecel şerbetine bandığım bıçak Her gece koynuma bir ölüm girer Deniz tenli alev saçlı sımsıcak… Binlerce örümcek bir sevdâ örer Boyutsuz bir beden ne kol ne bacak Kelebekler düşten bir perde gerer Ey ruh […]

Rıfat ARAZ Bir sevdaya gönül verdim; Cennet kokar baharından!.. Çiçek çiçek edep derdim; Bal süzülür gülzârından!.. Yerler gökler kucak açar; Arş süslenir, nûrun saçar!.. Söz, söz olur özden geçer; Can tutuşur ikrârından!.. Bu yürekle yanışı var; Bir rahmetten kanışı var!.. Dostu öyle anışı var; Âlem döner esrârından!.. Bulut olur için döker; Ar bürünüp dosta akar!.. Gün aşk ile bağrın yakar; […]

NİYAZKÂR (Köksal CENGİZ) Ezelden ebede gül destesini, Derleyip gönüle sunan sizsiniz. Güzelden süzülen hâl bestesini, Sırlayıp aşk ile dönen sizsiniz. Sizdedir atadan yadigâr sancak, Cehalet ilimle boğulur ancak, Tüter ufkumuzda binlerce ocak, Harlayıp ateşi yanan sizsiniz! Mevlâ’m bir eylemiş, iki değeri; Şüheda kanıyla âlimin teri, İrfan ordusunun kutlu erleri, Parlayıp mum gibi sönen sizsiniz! İlim, fen, sanatta usta olanlar, Hikmet […]

MÜRİD (Mustafa TAHRALI) Düşen göz yaşlarıdır her firâkın peşinden Kimi süzülür yorgun, uykusuz çehrelerden; Kimi kaynaşır durur sıcak sıcak derinde… Bir tarifsiz sızıdır kalan bu son seferden. Gitti, gördüm diriydi… hayat dolu bahtiyar! Hayat bahşetti ölüm, ebediyete kadar. Şimdi Hazret-i Ken’an hazîresinde yatar, Ebedî hayat düştü hissesine kaderden. Nice bin garip kulun derdine olmuş merhem, O kerîmin evinde kimler doymuştu […]

MECNUN (İbrahim Hakkı UZUN) Mâtemli gönüller seherin feyzine muhtaç, Gönlüm, O’na yaklaşmak için sen de kanat aç! Sessizce gönülden yakarıp eyle tazarrû, Gör bak, tadacak böylece kalbin de huzûru. Lâkin bu özel vakte hazırlanmalı insan, Zîrâ yüce Allâh’a misâfir olacak can! Âdâba riâyet edesin, böyle bir anda, «İhlâs» ile «ihsan» gerekir böyle zamanda. Her ânı değerlendirerek ol, «ne güzel kul» […]

GÜNBEYLİ (Mahmut TOPBAŞLI) Ben gönül ulağı, âlem gezgini, Aldığım kelâmı yârâna verdim. «Al götür!» dediğin kadim sezgini, Bizi yüreğinden sorana verdim. Ardıma bakmadan düştüm yollara, Rüzgârla yarıştım, kondum dallara, Âleme gönülden bakan kullara, Rüyamızı hayra yorana verdim. Duymadı nâmertler, bilmedi nâdân, Ne şagiller gördü, ne tafra satan, Herkes taş atarken bize gül atan, Dostu şefkatiyle vurana verdim. Aştım engelleri vardım […]

Muhammed YETİM Ey gece, pek neşvelisin, hep bu şekil şâd olasın! Müddet-i ömrün ebedî bitmesin, âbâd olasın! Dosta bakarken, bir alev yandı ki yâdımda; a gam, Varsa cesâret, giresin yâdıma berbâd olasın! Vezni: müfteilün / müfteilün / müfteilün / müfteilün Güneş doğmuş, ne akşamdan haberdârım, ne gündüzden, Bakarken yâre bitmez gün, azalmaz nûru hiç gözden. Sen ey akşam, ne gāfilsin […]

Mustafa Necati BURSALI Ben bir merd-i Hudâ olsam, N’olur yâ Rab, n’olur yâ Rab. Mâsivâdan cüdâ olsam, N’olur yâ Rab, n’olur yâ Rab! Sen’in mülkün sema, zemin, Hâceti var her Âdem’in, Korkulardan kılsan emin, N’olur yâ Rab, n’olur yâ Rab! Yansa canlardan bir çıra, Olsa ümmet sıra sıra, Yine nur akıtsa Hirâ, N’olur yâ Rab, n’olur yâ Rab! Hicran oku […]