Kategori: ŞİİR

Olcay YAZICI Kafdağı’nın sultanı Masalsı perî sûret Yakışmış cemâline O kederli hürriyet… Uçurumu içinde Gizleyen mahzun çiçek Mümkünsüzün acısı: Kılıçtan keskin gerçek! Sanki buhûrumeryem Her şey uğruna fedâ Aşkın son ülkesine Mülteciyim Elvidâ! Ne bilir hercâiler Kalbi ezen senliği Gülü yakan âteşin Efsunlu esenliği Ne kavlime ruhsat var Ne vuslatın demine Şahittir Sultan Dağı Sevdâmın erdemine İncitir gönlümüzü Tahammülü zor […]

Nuri BAŞ Fahr-i âlem neş’esinden olsun ulyâ gönlümüz. Sünnetinden feyz alıp, olsun muallâ gönlümüz. Hüsnünün şevkiyle hem olsun mücellâ gönlümüz. Eylemez Mecnûn gibi Leylâyı hülyâ gönlümüz. Ol Zelîhâ-yı zamâna düştü şeydâ gönlümüz. Ey güzellik mülkünün târîfe sığmaz serveri! Aşkının meclûbudur âlem, melek, insan, perî. Sen ki; Hak mahbûbusun hem, dû cihân peygamberi. Yûsuf-i hüsnünle sermest olduğum günden beri, Oldu bir […]

NİYAZKÂR (Köksal CENGİZ) Sevdanın ateşi sînemi yakar, Rûhumu kavurur haralar beni. Durmaz çeşmim yaşı, sel olur, akar, Taştan taşa çalıp paralar beni. Akıp durur zaman, coşkun çay gibi, Aşk vurgunu gönül, deli tay gibi, Hicran ömrü gerer, tıpkı yay gibi, Candan ayrı koyup aralar beni. Bu firâkın bana kastı ne? Bilsem! Ferhat olup, aşk uğruna dağ delsem! Açıktır gözlerim cânansız […]

MÜRİD (Mustafa TAHRALI) Nice bin cilveni gördüm senin, ammâ güzelim Yetişir bendene, bir cilve-i hicran yetişir Duymadın âhımı cânım, gül-i rânâ, güzelim Dil-i pervâneye bir âteş-i sûzan yetişir 1989 Vezni: feilâtün feilâtün feilâtün feilün (fâilâtün)

Mustafa Necati BURSALI Hâtemü’l-Enbiyâ -aleyhissalâtü vesselâm- buyuruyorlar ki: “Evimle minberim arası cennet bahçelerinden bir bahçedir. Minberim havuzumun üzerindedir.” Yüzlerdeki pırıltı, ne incidir, ne zehep, Gözleri kamaştıran Mustafâ nûrudur hep! Bu Ravza-i Pâki’de zaman bir başka güzel, Bu Ravza-i Pâki’de tutulur aşka güzel! Bu Ravza-i Pâki’de hep kerem, hep vefa var, Bir selâma karşılık belki yüz bin defa var! Bu Ravza-i […]

MECNÛN (İbrahim Hakkı UZUN) Etrâfını seyret diyerek insana Rahman, Vermiş iki göz, hikmeti görsün diye her an. Hem sonra kulak verdi işitsin diye Hakk’ı; Lûtfuyla konuşturdu güzel dillere aşkı. Örnek sana Peygamber-i Zîşan bu meyanda; Rahmet dili olmuş dili mahlûka her anda. İncitmedi hiç kimseyi incinmedi bir an, Şefkatle hidâyet yolu gösterdi o sultan. Âlemlere rahmetti güzellikte de eşsiz! Gül […]

LEYLÎ (Şükran IŞIK) Kar tanesi vurdu beni, Yakar inceden inceye… Şu yaralı yüreğime, Akar inceden inceye… Rabbim süsle Sen özünü, Baldan tatlı et sözünü. Mehtap görse gül yüzünü, Bakar inceden inceye… Sümbül açmış saçlarında, Şimşekler var uçlarında, Şu gönlümün burçlarında, Çakar inceden inceye… Kara gözlüm kaşın hilâl, Zülüflerin olmuş dal dal, Allâhım bu nasıl bir hâl, Döker inceden inceye… Leylî’ye […]

KÂFÎ (Ekrem KAFTAN) Aylar var ki âsuman bana ilham vermiyor Dinlediğim şarkılar gönlüme gam vermiyor Arza küsmüş yıldızlar yanmaz oldu her gece Sevgili nisyân ile lebinden cam vermiyor Gül ıtrını kaybetmiş solmanın korkusundan Goncalar açılıp da gönle selâm vermiyor Gecenin rengi gâib bulutların ardında Mehtap kıskanç bir âşık, dile kelâm vermiyor Şâirin sükûtunu idrâkten âciz âlem Şiirlerim uşşâka dahi nizam […]

HANOĞLU (Abdülaziz DUMAN) Gündüzler çekilirken zaman penceresinden, Bir siyahlık düşecek o bulut gözlerine. Zirveye çıktığında yorgun düşecek beden, Vücut ağır gelecek o yorgun dizlerine. Büyümüş de küçülmüş bedende bebek gibi, Baharlarda uçuşan renk renk kelebek gibi, Güzel ömrün sonunda masum bir melek gibi, Bak nasıl nur yağıyor ak sakal yüzlerine! Ölüm sana ıraktı, sen ölüme ıraktın, Geriye bak ey fânî, […]

GÜNBEYLİ (Mahmut TOPBAŞLI) Yıldızlar peşinde tükenmiş ömrüm, Dilek vadisinde mola vermişim. Temmuz’da kar umar dîvâne gönlüm, Sıcak duyguları yele vermişim. İpek mendillerde gözyaşım yorgun, En ünlü müzede gençliğim sürgün, Saklamış, saklamış, sonunda bir gün, Kendi sırlarımı ele vermişim. Bir hüzzam besteyle içten coşarak, Dilek vadisinden öte taşarak, Vuslat ocağında közle pişerek, Tüten yüreğimi küle vermişim. En berrak yarınlar yansır sözümden, […]