Şehir Gece ve Ben
HANOĞLU (Abdülaziz DUMAN) Güneş doğar ben doğarım güneşle, Güneş batar yanarım bir ateşle, Akşam karanlığı çökerken şehre, Birçok ümidimiz dökülür bahre, Gece şehri kaplar bir siyah örgü, Elle tutulmayan karanlık sürgü, Deveran dünyanın kanunudur bu, Doğumdan ölüme yol sonudur bu, Vakit gelir, çark başlar öğütmeye, Ömür biter, hazırlanın gitmeye. Yumak yumak büyür sesler duvarda, Çılgınlık sinede, çılgın kenarda. Dinle duvarları […]
Continue reading »