Anlayamadığım
Sadettin KAPLAN Bir ter damlası gibi süzüldün şakağımdan Ölümü öykünerek şahdamarın üstüne Alnımın ortasına küçük bir nokta koyup Varla yok arasında işte bu çizgi dedin Bir kuş teleği gibi uzandın sere–serpe Yorgun yorumlarımın yatağına her gece Her sabah kulağıma bir volkanı kükretip Gün boyu duyacağın yalnız bu ezgi dedin Bir kaval sesi gibi tutuştun nefesimde Soluduğum türküden solucan gibi geçtin […]
Continue reading »