Kış, Ölümün Şiiri
Olcay Yazıcı Gurbet içinde gurbet Sırrolur hikmet-i cân Kış, ölümün şiiri Âteş dolu buz-fincan Saçaklardan sarkan su Hüznün keskin kılıcı İlkyazlar tez tükenir Karakış hep kalıcı Gönlü kırık kardelen Tabutumu taşıyor Kefenlenmiş gül gibi Zaman ölü yaşıyor Âşk sürgünü bir akşam Camlarda kan buharı Hangi söz, hangi duâ Geri verir baharı? Göğün saydam çağrısı Elif olur, lâm olur Kara yazılan […]
Continue reading »