Açıklama
Allah Teâlâ, Zât-ı Ulûhiyeti’ne kul ve Habîb-i Edîbi’ne ümmet olanları sever. Sevgi itidal derecesini geçince
ona aşk denilir. Âşığın alâmeti ise, mâşukunun yolunda her şeyini fedâya hazır olmak, her şeyini tereddüt
etmeden fedâ etmektir.
Allah Rasûlü’nü seven yücelir, O’na muhabbet nasibinden mahrum kalan ise alçalır. Ebûbekir -radıyallâhu
anh- Efendimiz’i enbiyâdan sonra en yüksek mevkie yücelten Allah ve Rasûlüne beslediği muhabbet,
bedbaht Ebû Cehil’i; ümmet-i Muhammed’in firavunu hâline getiren Allah ve Rasûlü’ne muhabbetten
uzaklığıdır. İkisi de -sallâllâhu aleyhi ve sellem- Efendimiz’i görmüş, fakat bu görüş ikisinde tamamen farklı
netice vermiştir.
