Muhteşem Bir Mâzîden İhtişamlı Yarınlara…
Sadettin KAPLAN Güfte, şarkı sözü, yani şiir; tıpkı bir gelin gibidir. Beste ise bu geline giydirilen gelinliktir. Gelin ya çok güzeldir, ya çok çirkin, ya da bunların ortasında bir yerdedir. Geline giydirilen gelinlik eğer usta bir terzinin makasından çıkmamışsa, gelinin üzerinde rüküş ve eğreti durur. Usta bir terzi, çirkin bir gelinin üzerinde bile şık duracak gelinlikler dikebilir. Ama eninde sonunda […]
Continue reading »
MUSTAFA KEMÂLEDDİN BEKRÎ ve TASAVVUFÎ GÖRÜŞLERİ İslâm düşünce, kültür ve medeni yetinin önemli bir parçası olan tasavvuf, tarih boyunca İslâm coğrafyasında etkili olmuş ve her dönemde yetiştirdiği örnek şahsiyetleri ile topluma yön vermiştir. Osmanlı toplumunda tasavvuf ve tarîkatlarin üstlendiği fonksiyonlar, yapılan akademik ve ilmî araştırmalarla gün yüzüne çıkarılmaya devam etmektedir. Bu çerçevede esere konu edilen ve ayrıntılı olarak incelenen Mustafa […]
Continue reading »Tasarım: Ali HÜSREVOĞLU Yazı türü: Celî sülüs Hat: Ali HÜSREVOĞLU Sunuş: Eskitme üzerine Özelliği: Türünde ilktir. Okunuşu: men lâ yerham lâ yürham Anlamı: Merhamet etmeyene merhamet olunmaz. Bilgi: Bir gün Peygamber Efendimiz’in, torunu Hasan ile kölesinin oğlu Üsâme’yi birer dizine oturtup sevdiğini gören bir bedevînin, gördüğünü yadırgayarak: “Benim on çocuğum var, bunlardan hiçbirini öpmedim bile!” Demesi üzerine Peygamber Efendimiz: “Allah […]
Continue reading »
Mahmut ALPİR alpir26@yuzaki.com Çok sihirli bir kelime şu değişim. Herkesin dilinde o var, son zamanlarda. Kelimeler arasındaki kullanılma oranı da çok yüksek. Hele gençliğimiz arasında farklı bir güce sahip arasında farklı bir güce sahip olunca, sonuçlar da hiç olumlu olmuyor. Meselâ insanlar, rastgele her şeylerini değiştirmek istiyorlar. Ama bir değiştirilecek şey var, bir de değiştirilmeyecek değil mi? Bizde moda dünyasından […]
Continue reading »
MÂNÂSIZ BİR ŞEY YAZMAK İSTEMİŞSİNİZ Victor HUGO’ya gençten bir adam, birçok şiirlerini okuduktan sonra: “–Üstat, şiirlerimi nasıl buldunuz?” diye sorar. Hugo bu yeniyetme şaire: “–Vezinsiz, kâfiyesiz ve mânâsız bir şey yazmak istemişsiniz. Hem de muvaffak olmuşsunuz, bravo!” der YÜZÜ GÜLMEZ… Neyzen Tevfik bir gün, sert, kavgacı, geçimsiz bir adam olan komşusu Tahsin Bey’le karsılaşır. Tahsin Bey: “–Bugün hanımı dişçiye […]
Continue reading »M. Ali EŞMELI -Ziya Paşa’ya nazîre- Dün yoktu beyim, bunca musîbet yeni çıktı, Dermânı boğup mikroba rağbet yeni çıktı… Yaz kış sararıp solması çok eski cihânın, Lâkin ne rezâletlere dâvet yeni çıktı… Devranda büyükler bilinir kavgada meşhur Zinhar, küçücük yaşta cinâyet yeni çıktı! San’at gibi kim taktı o mâsûm ele pençe? On parmağının on katı şiddet yeni çıktı! Can […]
Continue reading »Mustafa Asım KÜÇÜKAŞCI Son aylarda eğitim yuvalarında sıklıkla karşılaşmaya başladığımız, yüreğimizi dağlayan cinayet hâdiseleri üzerine. Küçücük kalbini nefretle mi doldurdun oğul? Şu bahar vakti yazık, sen gülü soldurdun oğul! Ne fenâ işlere girdin ki fenâlaştı baban, Annenin hâline bak, saç başı yoldurdun oğul! Katılaşmış şu bakışlar, hani mâsum o gülüş? Neyi ispât edecektin, neyi oldurdun oğul? Nereden, rûha bulaşmış […]
Continue reading »Yusuf DURSUN İstanbul ah İstanbul, «Her şeyinle güzelsin.» Yüzünde gül açınca, Dünyalara bedelsin. Uçuşun kelebekler, Elvan çiçek burada. Karanfil el sallıyor, Ihlamurlar sırada. Şair Nedim’le ruhum, Hâl diliyle bakıştı. İkinci Lâle Devri, İstanbul’a yakıştı. Yeşil çimene sermiş, Papatya döşeğini. Mor bakışlı menekşe, Bekliyor âşığını. Yedi tepe üstünde, Şahlanır hayal atı. Yelesinin içine, Saklanmış kasımpatı. Gonca gül ki ezelden, Çiçeklerin […]
Continue reading »Şükran IŞIK Bizden selâm götürün Gül Şehri’nin kızına, Rûhunuzu süsleyin Medîne yıldızına! Mecnun kapının tozu, ey Medîne leylâsı, Bizim de boynumuzda o sevginin halkası. Tatlı dilinle doldun gönlümün peteğine, İstanbul’un bahârı dökülsün eteğine! Rüzgârın ipek eli, yokla onu seherde, Okuduğu duâyı bize ilet ezberde… Şükran’la ışık oldum yüzüne bakmak için, Dağlardan Gül Şehri’ne eriyip akmak için… Neşe saçar, nur […]
Continue reading »Recep YILDIZ Yıldızlar ağlıyor; gece bîçâre bir yürek, Allâh’a doğru göğsünü açmış da ürperir. Aşkın kanatlarıyla salınmak hayâli, tek… Leylâsı çölde, kendi şiirlerde can verir. Şâir, nasıl yürekleri fethetti aşk ile? Sarmaş-dolaş olunca bir âfetle, can gider. Bezminde ağlayan bir avuç gül verir çöle, Kalkar, şiir şiir yine cânânı meşkeder… Leylâ’nın ufka doğru alevlendi bûsesi; Şâir sükût içinde göğüsler […]
Continue reading »