ÂHİRZAMAN
ECRÎ (Huzeyfe YÜKSEL) Bülbülün gezdiği gül bahçede, vak vak türedi, Gülü cansız bırakan kupkuru toprak türedi. Bizim ecdâdımızın izzeti göklerdeydi, Ne hazindir bu devir, bir sürü alçak türedi. Özü pak, hâli elif ruhlu nesiller nerede? Edebin kalbine, hak sözlere zikzak türedi. İki günlük okumuş, kendini deryâ sanıyor, Toz kadar bilgisi yok, meydana çaylak türedi. Güneşin söndüremez nûrunu hiçbir yarasa, […]
Continue reading »