YÜZAKI DERGİSİ – YÜZAKI YAYINCILIK
Muhteşem Bir Mâzîden İhtişamlı Yarınlara…
ŞAİR : SEFERÎ (M. Nejat SEFERCİOĞLU) nejatsefercioglu@hotmail.com Ağrımaz başımı soktun ağrıya, Sana ne diyeyim dîvâne gönlüm? Niye kulak tuttun her bir çağrıya? Gördüğü her muma pervâne gönlüm. Söylesem yazamaz derdimi kalem, Göklere ulaştı yükselen nâlem, Dünya kurulalı bi’l-cümle âlem, Görmedi sen gibi vîrâne gönlüm. Bir gariplik vardır her bir işinde, Koşup duruyorsun hayal peşinde, İçmeden bâdeyi aşk meclisinde, Söyle, nasıl […]
Continue reading »ŞAİR : Bekir İsmet ÇİÇEK bekirismetcicek@gmail.com Yaslayıp sırtını kendi dağına, Kurulmuş tahtına Kahramanmaraş. Cennet nehri Ceyhan düşer sağına, Yönü kıbleyedir, gönlünde Ukkâş. Bertiz ile Göksun, Afşin, Elbistan, Muhafız birliği, dağları tutan, Dosta güven veren, düşman korkutan, Zor günde imdada yetişen gardaş. Heybetle yükselir Nurhak ve Berit, Andırın, Pazarcık, Çağlayancerit, Bir de Türkoğlu’nda harmandır yiğit, Yan bakmak, korkutmak; nâfile uğraş. Güzel […]
Continue reading »
YAZAR : Sami GÖKSÜN Cenâb-ı Hak; kendisine kulluktan sonra ana-babaya itaat, iyilik ve ihsanda bulunmayı emretmiştir. Kulun varoluşunun birinci sebebi; yüce Allâh’ın bizzat kendisi olduğundan, önce gerçek sebebe îman ve ona tâzim edilmesi emredilmiştir. Daha sonra da varlığımızın zâhirî sebepleri olan ana-babaya tazim ve itaat edilmesi emrolunmuştur. Yaratan Allâh’a vefâdan sonra, dünyaya getiren anne-babaya vefâ gelmektedir. Bu hususu da yüce […]
Continue reading »ŞAİR : NİYAZKÂR (Köksal CENGİZ) niyazkar@gmail.com Yüce bir dâvâya kurban bu cânı, Karşılıksız verdim, alan olmadı… Vefâlı bilirdim dostu, yârânı, Düşünce, kapımı çalan olmadı… Bir ömür aradım geçek ârifi, Bir gönül sultanı verdi tarifi, «Millî» bellemiştik bizim maarifi, «Türk-İslâm Ülkümü» bilen olmadı… Neler kalmış dedim o mâzîmizden, Yol aldım menzile açılan izden, Gördüm de utandım, verilen sözden, Ardımdan hasmıma dalan […]
Continue reading »ŞAİR : SEYRÎ (M. Ali EŞMELİ) Safâ peşinde koşan, durmadan cefâya erer, Cefâya dalmayarak sabreden, vefâya erer! Ölüm misâli amansız keder ve sancıları, Rızâ suyuyla içen, şükreder, şifâya erer! Bütün hücûmuna zulmün Habîb-i Neccar olan, Görür de cenneti önden, ta irtifâya erer! O her yetîmi ve mahrûmu kollayan kişi de, Sonunda Ahmed ü Mahmûd u Mustafâ’ya erer! Cihanda hâsılı Seyrî, […]
Continue reading »
YAZAR : Osman Nûri TOPBAŞ Hocaefendi İNSANIN DEĞERİ Hazret-i Mevlânâ’nın hikmetli sözleri: “İnsana, aradığı şeye bakılarak değer verilir.” Temâyülleri, bir insanın aynasıdır. Her insanın hayatı; meylettiği, değer verdiği, elde etmeye çalıştığı şeylerin peşinde inişler ve çıkışlar, yani med-cezirler hâlinde devam eder. İnsanın değeri de neye değer verdiğiyle ölçülür. İnsanı Cenâb-ı Hak; keremli, değerli kılmış, ona rûhundan istîdatlar ihsân eylemiştir. İnsan, […]
Continue reading »ŞAİR : Abdullah GÜLCEMAL abdullah_gulcemal@hotmail.com Gönül bahçemde açar her dem Lâle, her dem Gül… «Bezm-i-elest»te vefâ, bir dem ağla bir dem gül… İnancımdır aşkımdır, sevdiğim gül ve lâle, Hamd eder, şükrederim bulunduğum bu hâle… Bu demleri sorarsan, bu demler gül demidir… Sorsam söylemez bülbül, bütün sır gülde midir?.. Bu mevsim başka güzel, bu mevsim başka tatlı. Ayrılmaz ebed-ezel, muhabbet […]
Continue reading »ŞAİR : Servet YÜKSEL servety@t-online.de Dost kokulu edep, hicap dermişim, Toprağına gözyaşımı vermişim, Dikeni var diye gülü incitme!.. Aşkta akıl baştan ayrı gezermiş, Bilmez misin bir bakış da üzermiş, Gözlerinden sakın gönlü incitme!.. Can veriyor aldığı her nefeste, Bencileyin gurbet denen kafeste, Esir düşmüş şol bülbülü incitme!.. Ölümüne ahde vefâ isterler, Varlığını dökün, cefâ isterler, Yalınayak gel ki, yolu incitme!.. […]
Continue reading »ŞAİR : FECRÎ (İbrahim BAZ) ibrahim.baz@hotmail.com Gurbettesin neden garip değilsin? Vatan-ı aslîne hasretin yok mu? Giyin tevâzuu, başın eğilsin, İblisten aldığın ibretin yok mu? «Belâ!» dedi rûhun bezm-i elestte, Ahde vefâ gerek her bir nefeste, Hapsetme cânını bu ten kafeste, Can veren Cânân’a rıhletin yok mu? Cennetten dünyaya inmek ibretti, Âdem’in dilinden tevbe öğretti, Halîfe eyleyip esmâ söyletti, Katresin ummâna […]
Continue reading »ŞAİR : M. Faik GÜNGÖR m.f.g.023@hotmail.com Günâhların alenî işlendiği şehirde, Gölgesinden çekinen korkaklardan biriyim. Kaynağı bilinmedik boz bulanık nehirde, Avlanmaya çalışan bî-bahtlardan berîyim. Yaşadığım bu andır, yarından habersizim. Güneşe âşık gözüm, karanlıkta fersizim. Bütün çabam, gayretim; doğruya çıksın izim. Başım kopsa yutkunmam, Hak için söz eriyim. Hüzün derelerinden geçmedikçe sefâ yok. Muhabbetle damlayan gözyaşında cefâ yok. Geç de olsa anladım […]
Continue reading »